Sprawozdanie z webinaru: „Uważność i samowspółczucie w codziennym życiu i komunikacji osób z giełkotem”

27 maja odbył się webinar Aleksandry Boroń – logopedki i neurologopedki, specjalistki w zakresie jąkania i giełkotu, a także trenerki mindfulness – który poświęcony był roli uważności (mindfulness) i samowspółczucia (self-compassion) w skutecznej komunikacji, szczególnie w kontekście giełkotu. W spotkaniu brali udział zarówno dorośli i młodzież doświadczający giełkotu, jak i rodzice, nauczyciele oraz terapeuci.

Na początku spotkania prowadząca przybliżyła nam istotę giełkotu – cechy mowy, która wiąże się z trudnościami w formułowaniu myśli w sposób zrozumiały dla słuchacza. Dowiedzieliśmy się, że objawia się on m.in. nadmierną szybkością mówienia, nieregularnym rytmem i zniekształconą artykulacją. Aleksandra Boroń zwróciła naszą uwagę na wyzwania, z jakimi mierzą się osoby z giełkotem. Wśród nich wymieniła natłok myśli, trudność w zatrzymaniu się, niską świadomość ciała i emocji, a także ograniczoną zdolność monitorowania własnej mowy oraz reagowania na sygnały płynące od rozmówcy. W kolejnej części spotkania mieliśmy okazję poznać korzyści płynące z praktyki uważności. Prowadząca wyjaśniła, czym jest mindfulness, mianowicie świadomym doświadczaniem chwili obecnej z życzliwością i bez oceniania. Opowiedziała nam o tym, jak praktyka ta może wspierać nasze zdrowie psychiczne i fizyczne, poprawiać koncentrację, redukować stres i zwiększać odporność emocjonalną. Wspólnie przyglądaliśmy się też prostym technikom, które możemy stosować na co dzień: obserwacji oddechu, czy rozpoznawaniu własnych myśli i reakcji. Sporo czasu poświęcone było również zgłębianiu tematu samowspółczucia – czyli życzliwej i wspierającej relacji z samym sobą. Dowiedzieliśmy się, że osoby, które potrafią współczuć sobie, rzadziej poddają się samokrytyce, a częściej wykazują wytrwałość, odporność psychiczną, zdrowe relacje i autentyczność. Prowadząca zaproponowała konkretne ćwiczenia, które pomogą nam rozwijać tę postawę – m.in. „przerwę na współczucie dla siebie” oraz pisanie listów do siebie. Nie zabrakło również refleksji nad tym, jak ważna jest uważność i życzliwość ze strony otoczenia – nauczycieli, terapeutów i rodziców. Prowadząca zachęciła nas do zatrzymania się, zauważenia tego, co się dzieje w nas i wokół nas, i budowania wspierających relacji z osobami doświadczającymi trudności w komunikacji. Podkreśliła, że nasza obecność i sposób, w jaki reagujemy, może mieć realny wpływ na ich rozwój i jakość życia.

Na zakończenie wzięliśmy udział w sesji pytań i odpowiedzi. To była okazja, by podzielić się swoimi doświadczeniami, rozwiać wątpliwości i uzyskać praktyczne wskazówki. Spotkanie dostarczyło nam nie tylko wiedzy, ale także wiele inspiracji oraz prostych, użytecznych narzędzi, które możemy wykorzystywać w codziennym życiu – niezależnie od tego, czy doświadczamy giełkotu, wspieramy bliską osobę, czy pracujemy zawodowo z osobami z trudnościami w komunikacji.